"Το ημερολόγιο μιας τρελής"

Όταν αγωνίζεσαι για κάτι πολλά αλλάζουν στη ζωή σου. Ένα από αυτά είναι ότι πλέον δεν κρατάς μόνο ένα προσωπικό ημερολόγιο με πράγματα που θες να καταγράψεις για πάντα, αλλά ένα κοινό ημερολόγιο. Γεγονότα, συζητήσεις, κινήσεις, που είναι πλέον χαραγμένες στο μυαλό όλων μας, ως αποτέλεσμα της κοινής δράσης. Ο χρόνος που φεύγει είναι για τους περισσότερους από μας ένας δύσκολος χρόνος, ένας χρόνος που είδε τη ζωή του να χειροτερεύει, τα δικαιώματά του να περικόπτονται και την καταστολή να αυξάνεται και όλα αυτά τα έζησε είτε μένει στη Χαλκιδική είτε στην Κρήτη. Αυτές τις μέρες είθισται να γίνονται απολογισμοί, ο οποίοι συχνά τελειώνουν με την ευχή να πάνε τα πράγματα καλύτερα την επόμενη χρονιά. Σκέφτομαι εδώ και ώρα αυτό που ένας δικός μου άνθρωπος μοιράζεται συχνά μαζί μου, ότι δηλαδή σιχαίνεται τις ευχές (είμαι σίγουρη ότι σιχαίνεται και τους απολογισμούς) και έχει πολύ δίκιο γιατί με ευχές το σύμπαν αδιαφορεί κι ας λένε κάποιοι άλλα …

Οπότε, αν δεν κάνω απολογισμό, δεν γράψω και ευχές, τι ακριβώς θα κάνω σε αυτό το κείμενο; Μάλλον θα σας ανοίξω σελίδες από το ημερολόγιό μου..

Ο περσινός χρόνος ξεκίνησε στην ΒΑ Χαλκιδική από τις 17 Φεβρουαρίου, όσο περίεργο και να φαίνεται αυτό. Ήταν τότε που έγινε εμπρησμός στις εγκαταστάσεις της Ελληνικός Χρυσός. Από εκείνη την μέρα και έπειτα όλος ο αγώνας άλλαξε μορφή. Οι κάτοικοι βίωσαν μια απίστευτου μεγέθους καταστολή από την μεριά του κράτους, που στόχο είχε απλώς να προασπίσει τα συμφέροντα ενός εργολάβου και να καταπνίξει έναν αγώνα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή κανένα κανάλι δεν είχε ασχοληθεί με τα όσα γίνονταν στη Χαλκιδική, για κανέναν οι Χαλκιδικιώτες δεν ήταν τρομοκράτες και πολλοί λίγοι ήξεραν για τον αγώνα τους. Και αίφνης όλα άλλαξαν. Οι επισκέψεις της αστυνομίας καθημερινές, οι προσαγωγές επίσης. Οι σχεδόν απαγωγές των ανθρώπων για να καταθέσουν στην ασφάλεια συνεχείς. Όμως στο δικό μου ημερολόγιο του αγώνα με πιο έντονα γράμματα δεν έχουν καταγραφεί αυτά που περάσαμε από την αστυνομία, η οποία λειτουργούσε και λειτουργεί σαν ιδιωτικός στρατός του Μπόμπολα. Καταγράφηκαν όσα μας έκαναν να αντέξουμε όλα αυτά και να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.

Καταγράφηκε ο τρόπος που όλοι μαζί συσπειρωθήκαμε και βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον, όταν καθημερινά χτυπούσαν οι καμπάνες στο χωριό γιατί κάποιον κάλεσαν. Όταν για ώρες περιμέναμε στα φανάρια και όταν δεκάδες φορές ανεβήκαμε στην ασφάλεια για να συμπαρασταθούμε σε όποιον σέρνονταν εκεί για να δώσει παράνομα DNA. Όταν μάνες άφηναν τα παιδιά τους για να συντρέξουν τα παιδιά όσων είχαν ανάγκη και όταν οι άντρες άφηναν τη δουλειά τους για να βρίσκονται καθημερινά στον αγώνα. Ένα τέτοιο μεγαλειώδες παράδειγμα αλληλεγγύης ήταν η συναυλία, που έγινε τον Μάη στην Ιερισσό. Μια συναυλία για την οποία πολλές μέρες πριν εργάστηκαν νέοι και μεγαλύτεροι, έτσι ώστε όλα να πάνε καλά. Όλα να γίνουν σωστά. Και εργάστηκαν έχοντας ήδη δύο παιδιά στη φυλακή και εύκολα κανείς καταλαβαίνει την ψυχολογία τους. Και αυτό πέτυχε. Η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη απέδωσαν τους μέγιστους καρπούς. Γιατί είναι επιτυχία όχι απλώς να έρχονται στην Ιερισσό τόσοι άνθρωποι από διάφορα μέρη για μία συναυλία, αλλά και να λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένο ρολόι ένας μηχανισμός που ποτέ πριν δεν είχε λειτουργήσει. Όμως όλοι μαζί πήγαμε και σε πορείες και όλοι μαζί συνεχίσαμε να δίνουμε από το υστέρημά μας υλικά και ψυχικά ό,τι μπορούσαμε για τον αγώνα. Μάθαμε ότι ο ένας θα βάλει βενζίνη και ο άλλος θα κεράσει καφέ, μάθαμε ότι θα έχουμε λιγότερα, αλλά αυτό που πρέπει να γίνει θα γίνει. Μάθαμε και να συγχωρούμε και να παραβλέπουμε μερικά πράγματα που μας πληγώνουν και να μετράμε λίγο περισσότερο τις κουβέντες μας, αν και μέχρι να το μάθουμε κάναμε και λάθη. Μάθαμε και ανθρώπους. Ανθρώπους που για χρόνια ζούσαμε μαζί τους, αλλά στην ουσία δεν τους γνωρίζαμε. Μάθαμε και τι σημαίνει στην πράξη η φράση «η ζωή είναι επτά φορές να πέφτεις και οκτώ να σηκώνεσαι». Μάθαμε και τι θα πει να αφήνει καθημερινά σχεδόν κάποιος το σπίτι του για να είναι στα φυλάκια, Σάββατα, Κυριακές γιορτές και αργίες. Κάθε μέρα εκεί στα φυλάκια του αγώνα, στα φυλάκια που υπάρχουν σχεδόν ένα χρόνο.

Στο δικό μου ημερολόγιο έχει καταγραφεί ότι ο δρόμος αυτός δεν θα περπατηθεί αν είμαστε ξυπόλυτοι και ξυπόλυτοι θα είμαστε αν πιστέψουμε ότι μπορεί ο διπλανός μας να τα καταφέρει χωρίς εμάς, αν σκεφτούμε τον εαυτό μας κι αν πιστέψουμε ότι ο δρόμος των υποσχέσεων είναι σημαντικότερος από τον δρόμο του αγώνα.  

Κρατώντας την υπόσχεσή μου, δεν θα κάνω ευχές. Θα πω μόνο ότι τη δύναμη την έχουμε μέσα μας και η αλλαγή έρχεται όχι όταν αλλάξει ο χρόνος, αλλά όταν αλλάζει η οπτική μας.

Οι διαμάχες για τα μεταλλεία της Rosia Montana, των Σκουριών και του Corcoesto φτάνουν στην κοινότητα της Καστίλλης και Λεόν στις 4 Ιανουαρίου.

Η πλατφόρμα πολιτών “Save Cabana” θα πάρει μέρος στο πρώτο σεμινάριο για τα την τοξική εξόρυξη στην αυτόνομη κοινότητα Καστίλλης και Λεόν, στην Σαλαμάνκα. Η εκδήλωση, που οργανώνεται από την οργάνωση Stop Uranium και το δημαρχείο της Boada (Samalanca, Ισπανία), θα λάβει χώρα το απόγευμα του Σαββάτου 4 Ιανουαρίου στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων από τις 17.00 ως τις 20.00.

Η “Save Cabana” παρουσιάζει την συνδιάσκεψη “Rosia Montana, Σκουριές και Corcoesto: Μια προσέγγιση στην κερδοσκοπική εξόρυξη χρυσού στην Ευρώπη”, η οποία θα επικεντρωθεί στις κοινωνικο-περιβαλλοντικές συγκρούσεις που προκαλούνται από τοξικές μεταλλευτικές δραστηριότητες που επηρεάζουν την Γηραιά Ήπειρο.

Η “Stop Uranium”, όπως και η “Save Cabana”, είναι μια πλατφόρμα πολιτών εγγεγραμμένη ως μη κερδοσκοπική οργάνωση και εγκεκριμένη από την κυβέρνηση της Καστίλλης και Λεόν.  Έχει δημιουργηθεί με σκοπό να παραλύσει το επονομαζόμενο «Σχέδιο Σαλαμάνκα», το οποίο προσπαθεί να ανοίξει η αυστραλιανή μεταλλευτική εταιρεία Berkeley Resources μεταξύ των ισπανικών επαρχιών της Salamanca και του Caceres.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

Αμέσως μετά την παρουσίαση θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Ο χρυσός του ανόητου: Αναμνήσεις από την εξόρυξη χρυσού στην Κόστα Ρίκα» ("El oro de los tontos: Memoria de la minería del oro en Costa Rica"), που έχει γυριστεί από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της χώρας της κεντρικής Αμερικής. Η παραγωγή αφηγείται μια εμπειρία παρόμοια σε μεγάλο βαθμό με αυτή του Corcoesto, η οποία κατέληξε με την ακύρωση του εξορυκτικού σχεδίου “Las Crucitas” με εντολή των εθνικών δικαστηρίων.

Στο τέλος του σεμιναρίου θα ακολουθήσει διάλογος πάνω στις ομοιότητες μεταξύ των σχεδίων της Edgewater Exporation στο Corcoesto και της Berkeley Resources στην Salamanca, στις οποίες θα εμπλακούν και οι δύο οργανώσεις για να συνεργαστούν στην ανάλυση της κατάστασης και των εναλλακτικών.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΞΟΡΥΞΗ, ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Η ανοιχτή εξόρυξη με τοξικές ουσίες είναι μια δραστηριότητα με μεγάλες περιβαλλοντικές, κοινωνικές και πολιτισμικές επιπτώσεις και η οποία αυτή την στιγμή είναι η βιομηχανία που παράγει τα περισσότερα απόβλητα παγκοσμίως. Είναι εξ ορισμού καταστροφική και μη βιώσιμη διότι η εκμετάλλευση περιλαμβάνει συνολική εξάντληση.

"Tο πάρτυ των μεγαλομετόχων στο... νησί του Πάσχα"

Ήξερα ότι στα περίφημα νησιά του Πάσχα ένας ολόκληρος πολιτισμός καταστράφηκε, επειδή έκοψε όλα τα δέντρα που υπήρχαν στο νησί για… λόγους γοήτρου. Και εξαφανίστηκε από τον χάρτη μια για πάντα. Αυτό που δεν ήξερα ήταν, ότι κατά πάσα πιθανότητα τις ίδιες εκείνες μέρες που η ζούγκλα καταστρεφόταν υπήρχαν μάγοι και σοφοί που διαλαλούσαν ότι με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζονται θέσεις εργασίας για τους κατοίκους του νησιού, ότι υπήρχαν ραβδοφόροι φύλακες που σκότωναν σε ιερές τελετές όσους αδίστακτους τολμούσαν να αντισταθούν και κυρίως δεν ήξερα ότι οι διάφοροι αρχηγοί των φυλών τα είχαν βρει κάτω από το τραπέζι με τους αρχιξυλοκόπους με μίζες, κρυφές συμφωνίες, παράνομες εμπορικές συναλλαγές κτλ. Και φανταζόμουν, αλλά πλέον βεβαιώθηκα, ότι όλοι αυτοί, οι αρχηγοί, οι μάγοι, οι αρχιξυλοκόποι και οι άλλοι αφανίστηκαν τελικά όλοι μαζί αργά και βασανιστικά, χωρίς νερό, χωρίς φαί, άρρωστοι.

Συγχωρήστε με για αυτή την παρα-ιστορική αναλογία, αλλά το παρόν μπορεί να μας διδάξει ιστορία. Γιατί τι συμβαίνει στο παρόν; Σε μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές στην ιστορία της Ελλάδας, όταν όλοι ξέρουν ότι μια τεράστια περιοχή στη ΒΑ Χαλκιδική πρόκειται να καταστραφεί ολοσχερώς και η ευρύτερη περιοχή με πάνω από 1 εκατ. κατοίκους θα υποστεί τεράστιες καταστροφές και αδιανόητη υποβάθμιση ζωής, υπάρχουν ιθύνοντες που τολμάν και μιλάν για θέσεις εργασίας, διώκουν κάθε αντιτιθέμενη φωνή και κυρίως παίζουν παιχνίδια εξουσίας στις πλάτες αθώων ανθρώπων. Η αποκάλυψη του περιοδικού Unfollow ότι ο υφυπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Νότης Μηταράκης ήταν πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος στην Fidelity, ένας από τους κύριους μετόχους της γνωστής μας Eldorado Gold δεν πτόησε κανέναν. Κι ενώ, παρά την άρνησή του για οποιαδήποτε εμπλοκή, εμφανίζεται να διαθέτει μέχρι και σήμερα τίτλους «αμοιβαίων κεφαλαίων» στην συγκεκριμένη κοινοπραξία, η κυβέρνηση δεν φάνηκε να ενοχλείται στο ελάχιστο. Παράλληλα ο κ. Μηταράκης έχει καλές σχέσεις με τον κ. Μπόμπολα, τον άλλο μεγαλομέτοχο στην εξόρυξη στην Χαλκιδική, στον οποίο χάρισε προ 3 μηνών 19 εκατ. ευρώ για μία (1) ολόκληρη θέση εργασίας.

Και πού είναι το περίεργο καχύποπτοι αναγνώστες; Ο κ. Σαμαράς απλώς εμπιστεύεται τον κ. Μηταράκη! Σχεδόν μπορώ να τον δω και να τον ακούσω την ώρα που ο τελευταίος ωρυόμενος φοβερίζει και ταυτόχρονα παρακαλάει τους υπόλοιπους μεγαλομετόχους συναδέλφους του να σταματήσουν αυτή την καταστροφική επένδυση για το καλό του λαού του, φτύνοντας ταυτόχρονα τα εκατομμύρια που πρόκειται να βγάλει από την εξόρυξη. Σύμφωνα με φήμες μάλιστα ο κ. υφυπουργός δεν πτοήθηκε από την αρχική αυτή αποτυχία και συνέχισε τις προσπάθειες στήριξης του αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής. Σε ένα υπουργικό Συμβούλιο «λάδωσε» τον κ. Δένδια με ένα γενναίο ποσοστό από τα κέρδη του, προκειμένου ο τελευταίος να αποσύρει τα ΜΑΤ από την περιοχή και να άρει τις στημένες κατηγορίες. Ο αδέκαστος κ. Δένδιας όμως δεν μπορούσε να δεχτεί μια τέτοια παρανομία και έστειλε την αστυνομία να συλλάβει τον κ. Μηταράκη, τα όργανα όμως αρνήθηκαν να συγκρουστούν με έναν από τους εργοδότες τους. Τελικά η κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την υπόθεση φορτώνοντας τις κατηγορίες στον έναν (1) νεοπροσληφθέντα υπάλληλο του κ. Μπόμπολα, ώστε να μην υπάρξουν υποψίες ότι το σκάνδαλο θάφτηκε.

Ενδιαφέρον προκαλεί βέβαια ότι αντίστοιχο πόλεμο «εκ των έσω» κάνουν και βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με χαρτοφυλάκια περίπου 1 εκατ. ευρώ οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Τσακαλώτος και Σταθάκης έχουν σηκώσει την σημαία της αντίστασης σε μια άλλη μεγάλη κοινοπραξία με μετοχές στην Eldorado Gold, την Black Rock. 

Την στιγμή που χιλιάδες ψηφοφόροι του κόμματος συνεχίζουν να καμαρώνουν για τα αριστερά πιστεύω της ηγεσίας τους και να αγωνίζονται καθημερινά ενάντια στην εξόρυξη, ο κ. Τσίπρας μαζεύει στην παρέα του μεγαλομετόχους πολυεθνικών. Τουλάχιστον μπορούμε να είμαστε σίγουροι για ένα πράγμα. Ακόμα κι αν η μεταλλευτική δραστηριότητα στην Χαλκιδική δεν σταματήσει, ακόμα κι αν η Eldorado δεν ξεκουμπιστεί, τουλάχιστον μια μελλοντική «αριστερή κυβέρνηση» ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να σταματήσει τις μαζικές απολύσεις των εργαζομένων της εταιρείας security Northstar στις Σκουριές. Κάτι είναι κι αυτό.

Αγωνιστικά δίπλα σας,

Χάρι Χάλερ

«Νερό με βιτριόλι θα δηλητηριάσει όλη την περιοχή για πολλούς αιώνες»

«Είναι σκάνδαλο η αδειοδότηση και πολιτικές οι διώξεις των κατοίκων».

Σύμφωνα με το Μεταλλευτικό Κώδικα (Νόμος 210/1973), οποιοδήποτε μεταλλευτικό αντικείμενο μπορεί να τύχει εκμετάλλευσης με κερδοφόρο αποτέλεσμα αποτελεί «κοίτασμα». Οι εμφανίσεις αλουμινίου (Φωκίδα) είναι κοιτάσματα, αλλά και του χρυσού στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Υπάρχει γεωλογική βεβαιότητα ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των ορεινών όγκων της Μακεδονίας - Θράκης (ίσως πάνω από το 80%) είναι εν δυνάμει κοιτάσματα χρυσού. Περιέχουν το μέταλλο αυτό σε γραμμάρια ανά τόνο μητρικού πετρώματος, αλλά και μια ποικιλία άλλων μετάλλων εναλλάξιμων στο βρόχινο νερό.Τα βουνά είναι ποτισμένα με μέταλλα, όπως το αλάτι του αλατόνερου εμποτίζει ένα σφουγγάρι. Εμπλουτίζουν με την αέναη διαλυτοποίησή τους το νερό και αποτελούν έτσι σημαντικό παράγοντα γι' αυτό που λέγεται ποιότητα ζωής.

Σύμφωνα με τον κύκλο του νερού (Google, «Υδρολογικός Κύκλος»), τα βρόχινα νερά κατεισδύουν σε βάθη ώς 200 με 300 μέτρα στα πετρώματα των ορεινών, κυρίως, όγκων. Ακολούθως κατέρχονται, εμπλουτιζόμενα προοδευτικά σε μέταλλα, προς τις υπόγειες υδροφορίες των κάμπων, απ' όπου αντλούνται και χρησιμοποιούνται από τον άνθρωπο (άρδευση). Η εικόνα αυτή γεωμορφολογικά είναι κυρίαρχη στις νότιες παρυφές της Ροδόπης, ώς τη θάλασσα (Μακεδονία - Θράκη).

Για να πάρουν το χρυσό, τα πετρώματα επιβάλλεται να διαλυτοποιηθούν σε κάποιο διαλύτη. Για να ανακτηθεί το αλάτι, από το ξερό σφουγγάρι, πρέπει να διαλυθεί πάλι σε νερό. Ετσι και τα μέταλλα. Θα διαλυτοποιηθούν (θα μετακινηθούν προς ένα υγρό, εκχύλιση) και από το διάλυμα θα αποληφθούν με κατακρήμνιση. Ο απαιτούμενος για τη δουλειά αυτή διαλύτης είναι το υδατικό διάλυμα κυανιούχου νατρίου. Η μέθοδος ονομάζεται «κυάνωση». Για να δράσει όμως το κυανιούχο διάλυμα σε εύλογο χρόνο απαιτείται κατάτμηση (λειοτρίβηση) των πετρωμάτων.

Εχουμε λοιπόν αρχικά επιφανειακές εξορύξεις, πολύ μεγάλης κλίμακας, σε βάθη ώς 300 μ. Τα πετρώματα θα λειοτριβούνται και θα υφίστανται κυάνωση. Η γη θα καθίσταται αυτόματα απόβλητο του κυανίου. Τα πετρώματα συνήθως περιέχουν θείο (πυρίτες ή αλουνίτης), άρα θα ενταθεί απρόβλεπτα η όξινη απορροή στα νερά, δηλαδή η δημιουργία θειικού οξέος (βιτριόλι) στα φυσικά νερά. Και όλα αυτά με ανάλωση (ή ανέκκλητο δηλητηριασμό) γιγαντιαίων ποσοτήτων φυσικών (υπόγειων και επιφανειακών) νερών, διότι η κυάνωση είναι υδρομεταλλουργία.

Ο,τι αναφέρεται για την αποτοξικοποίηση του κυανίου είναι κάποια υποβάθμιση της απαράδεκτης τοξικότητας των κυανιούχων νερών. Αλλά από το άζωτο του κυανίου (το κυάνιο είναι ένωση άνθρακα - αζώτου) ΔΕΝ θα απαλλαγούμε. Θα κυκλοφορεί δημόσιος κίνδυνος για αιώνες στην περιοχή. Ενώ η αλεσμένη γη θα περιέχει σε προσροφημένη μορφή ανεξέλεγκτες ποσότητες κυανίου. Είναι η Βέλτιστη Διατιθέμενη Τεχνική (ΒΑΤ) της Ε.Ε. για απόληψη χρυσού.Η μεταλλουργία του χρυσού σήμερα ζητεί να πάρει ΟΛΑ τα υπάρχοντα μέταλλα στα πετρώματα με την κυάνωση. Αυτό είναι το προϊόν της, ο χρυσός Dore. Η περιοχή θα απογυμνωθεί από τα εναλλάξιμα στο νερό μέταλλά της... Το υπόγειο νερό θα καταντήσει, με απλά λόγια, από πόσιμο υψηλής ποιότητας, σε νερό για ηλεκτρικά σίδερα (ή απλώς βρόχινο). Χώρια τα προσροφημένα δηλητήρια.Η κυάνωση απογυμνώνει τα πετρώματα από τα συνοδά τους μέταλλα. Το ίδιο θα κάνει και η πολυδιαφημισμένη μέθοδος Flash-smelting (χωρίς κυάνιο!...) για τις Σκουριές. Πλήρης και ανέκκλητη ανατροπή του ισοζυγίου μετάλλων στα υπόγεια νερά. Αλήθεια, δόθηκε τέτοια άδεια από το υπουργείο Ανάπτυξης;

Δεν υπάρχει μέθοδος απόληψης χρυσού που να αφήνει τα υπόλοιπα μέταλλα στα κατάλοιπα σε εναλλάξιμη μορφή για το νερό. Αν υπάρχει τέτοια μέθοδος, ας μας πληροφορήσουν οι αδειοδοτικές αρχές για να μας φύγει η σημερινή πλάνη.Ενημερώθηκαν και αντιλήφθηκαν λοιπόν οι κάτοικοι της Ιερισσού ότι ο σημερινός υδροφορέας της περιοχής τους, το όρος Κάκαβος, θα καταστραφεί ανέκκλητα από τις διεργασίες αυτές, με αρχή τις Σκουριές. Και αντέδρασαν. Το αδειοδοτικό σύστημα τους έκλεισε στη φυλακή, κατηγορώντας τους ως τρομοκράτες. Μήπως πρόκειται για πολιτική δίωξη;Αν οι σημερινοί πολιτικοί θέλουν ωμά να αφαιρέσουν τα μέταλλα από τη γη, καταστρέφοντάς την αιώνια στο βωμό του κέρδους (Ν. 210/1973) και βαπτίζοντάς την «ανάπτυξη», απλώς είναι απάνθρωποι. Και αυτό το ανέδειξαν ταπεινά οι κάτοικοι της Χαλκιδικής με τον αγώνα τους.

ΠΗΓΗ:http://www.enet.gr

65 ΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑ

  

Πλησιάζουν Χριστούγεννα. 
Γιορτή κατά την οποία διαχρονικά παρατηρείται αυξημένη τάση για φιλανθρωπία και ενδιαφέρον προς τον συνάνθρωπο. Τις υπόλοιπες 350 μέρες του χρόνου έχουμε δικαίωμα να ασχοληθούμε με τα δικά μας προβλήματα. Τα κανάλια θα ξεκινήσουν εκστρατείες αγάπης υπέρ των άπορων παιδιών και οι μεγάλες εταιρείες με αίσθημα ευθύνης θα κάνουν προσφορές με μόνη απαίτηση αυτές να ανακοινωθούν από τα ΜΜΕ. 
  Μία τέτοια μεγάλη εταιρεία είναι και η 3Ε , η οποία τις μέρες που δεν ήταν γιορτινές ασχολήθηκε με τον εαυτό της και αποφάσισε να μεταφέρει το εργοστάσιο της Coca-Cola από τη Θεσσαλονίκη στη Βουλγαρία, αφήνοντας άνεργους ανθρώπους που για χρόνια δούλευαν εκεί. Αυτοί οι άνθρωποι απεργούν και βρίσκονται έξω από το εργοστάσιο διεκδικώντας εδώ και 65 μέρες την παραμονή του στην Ελλάδα και το δικαίωμά τους στην εργασία. 
  Το θέμα αυτών των εργαζομένων βέβαια, όπως και το θέμα της Χαλκιδικής, και της ΒΙΟΜΕ, δεν προκαλεί το ενδιαφέρον των μεγάλων καναλιών, τα οποία για άλλη μία φορά τηρούν σιγή ιχθύος. Απεργώντας για 65 ημέρες είναι και αυτοί αόρατοι, όπως κάθε κίνημα και απεργία που δεν βολεύει το σύστημα. Αν μιλήσει κάποιος μαζί τους θα σου πουν ότι η 3Ε τους εμπαίζει δίνοντάς τους ψεύτικες διαβεβαιώσεις ότι η αγορά δεν εφοδιάζεται με προιόντα, αν και οι ίδιοι ξέρουν ότι γίνεται κρυφά μεταφορά προιόντων από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα.       Ενδιαφέρον μάλλον θα είχε να ρωτήσει κανείς τον κ. Σαμαρά, που αγωνίζεται να κάνει τη χώρα επενδυτικό παράδεισο, τι έχει να πει για τη φυγή εταιριών που χρόνια δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα. Επειδή όμως, όπως σε όλες τις περιπτώσεις, η λύση δεν θα έρθει αν εμείς οι ίδιοι δεν αντιδράσουμε, δεν κινητοποιηθούμε και αν δεν βγούμε στο δρόμο, είναι ώρα να αποφασίσουμε να ξεβολευτούμε και να μποικοτάτουμε τα προιόντα της 3Ε, να κάνουμε δηλαδή πράξη το βασικό σύνθημα των απεργών. Διότι η πραγματική εικόνα της Coca-Cola δεν είναι αυτή των διαφημίσεων με τον χαρούμενο Αη Βασίλη και τα ευτυχισμένα αρκουδάκια. Είναι η εικόνα ενός άνεργου εργάτη, που φέτος δεν θα μπορεί να είναι ο Αη Βασίλης των παιδιών του, μιας φυλακισμένης αρκούδας που υπάρχει μόνο για να προσελκύει τουρίστες και επενδυτές. 
  Είναι τελικά η εικόνα της κοινωνίας, όπως την βλέπουμε πραγματικά και όχι όπως θέλουν να μας την παρουσιάζουν οι διαφημίσεις των πολυεθνικών. Μποικοτάτουμε λοιπόν την Coca-Cola για να πληρώσουν την κρίση αυτοί που την δημιούργησαν και όχι αυτοί που την υφίστανται.