Στην Ελλάδα της κρίσης δεν είναι μόνο οι καταπιεζόμενοι και
οι κατατρεγμένοι αυτοί που αρχίζουν να μαθαίνουν και να βιώνουν στο πετσί τους
το λεγόμενο «Δόγμα του Σοκ». Φαίνεται ότι η κυβερνητική παρέα με πρωτοστάτη τον
πρωθυπουργό και την ακροδεξιά ομάδα που τον στηρίζει έχουν αρχίσει να μπαίνουν
στο νόημα. Μόνο που το κάνουν με τον λάθος τρόπο. Ξεχνούν δηλαδή ότι για να
έχει επιτυχία μια πολιτική, και μάλιστα μια τόσο εξεζητημένη και παράτολμη
πολιτική, χρειάζεται η στοιχειώδης νοημοσύνη για να την υποστηρίξει, ακόμα κι
όταν κάτι δεν πάει σύμφωνα με το σχέδιο. Οι ημιμαθείς αμόρφωτοι του επιτελείου
του Σαμαρά δεν φαίνεται να το λαμβάνουν αυτό υπόψη τους, με αποτέλεσμα να
οδηγούν την χώρα από το ένα ναυάγιο στο άλλο.
Η τελευταία τους απόπειρα να δημιουργήσουν ένα πλαστό σοκ
στην ελληνική κοινωνία δεν είναι φυσικά άλλη από το κλείσιμο της ΕΡΤ. Πολλά
συμφέροντα μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτή την κίνηση, αλλά κοινός τόπος
είναι ένας: η κυβέρνηση διάλεξε την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, για να
μπορέσει να αποκρύψει την τεράστια αποτυχία της να ιδιωτικοποιήσει την Δ.ΕΠ.Α
(Δημόσια Επιχείρηση Αερίου). Στο πλαίσιο των αντιλαϊκών, αλλά απαραίτητων για
την επιβίωση του μεγάλου κεφαλαίου και της κυβέρνησης, μέτρων συνεχών
ιδιωτικοποιήσεων, η ιδιωτικοποίηση της συγκεκριμένης επιχείρησης υποσχόταν
αρκετά βραχυπρόθεσμα οικονομικά οφέλη (κανένα ουσιαστικό βέβαια για τον
πληθυσμό της χώρας), κάτι που θα βοηθούσε στην συνέχιση της υποκριτικής
ιστορίας περί «οικονομικής επιτυχίας» της Ελλάδας. Η λανθασμένη διαχείριση της
κατάστασης από την κυβέρνηση ήταν τουλάχιστον αναμενόμενη – ποιος μπορεί να
απορεί ακόμα με τα λάθη τους – με αποτέλεσμα οι επίδοξοι επενδυτές της Gazprom να λακίσουν και να
αφήσουν την κυβέρνηση εκτεθειμένη απέναντι στα ψέματά της. Ο αποπροσανατολισμός
της κοινής γνώμης με το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης ήταν μια από τις λίγες
λύσεις που οι ιδιοφυίες του Μ. Μαξίμου μπόρεσαν να σκαρφιστούν.
Έτσι η κυβέρνηση φάνηκε να πληρώνει ένα μεγάλο λάθος της,
μια αποτυχία διαπραγματεύσεων με τους μεγάλους διεθνείς και ντόπιους
επιχειρηματίες για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Ουσιαστικά πληρώνει
βέβαια το γεγονός ότι προσπάθησε να αλλάξει τακτική σε σχέση με αυτό που
πραγματοποιούσε μέχρι τώρα: αντί δηλαδή να χαρίζει εκτάσεις ή επιχειρήσεις,
όπως ακριβώς έκανε με τα μεταλλεία στην Χαλκιδική χωρίς να περιμένει οικονομικά
οφέλη, προσπάθησε, πέφτοντας η ίδια στην παγίδα του δημιουργημένου success story της,
να δώσει την εικόνα του δυναμικού διαπραγματευτή. Καθώς δεν της βγήκε, μάλλον
θα αναγκαστεί να επιστρέψει στον ρόλο του βασιλιά Ριχάρδου, που έδινε το
βασίλειό του για ένα άλογο, μόνο που, μη ξέροντας ιππασία και μην έχοντας
κανέναν πραγματικό στόχο, μάλλον θα χαρίσει και το άλογο στα ΙΚΕΑ για να
φτιάξουν κεφτεδάκια.
Οι απογοητεύσεις για τον Σαμαρά είναι απανωτές. Εκεί που
αυτός και η αυλικοί του ετοιμάζονταν να ανοίξουν σαμπάνιες για την Δ.ΕΠ.Α
έμειναν με το σαμπανοπότηρο άδειο και για να μπορέσουν να αντιδράσουν σε αυτό,
αποφάσισαν να κλείσουν τη Δημόσια Τηλεόραση και Ραδιοφωνία, όχι γιατί ξαφνικά
τους ένοιαξε η εξυγίανσή της, αλλά γιατί δεν υπολόγισαν σωστά τις αντιδράσεις.
Πίστευαν ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου θα στηρίξει μία τέτοια
πραξικοπηματική απόφαση, λειτουργώντας υπό τις επιταγές του κοινωνικού
αυτοματισμού. Έφτασε μάλιστα στο σημείο ο ίδιος ο πρωθυπουργός να μιλάει για
τις τηλεθεάσεις της κρατικής τηλεόρασης, παίρνοντας τον ρόλο του διευθυντή
προγράμματος. Ίσως βέβαια αυτό να το έκανε επειδή σταδιακά συνειδητοποιεί ότι
εκτός από αποτυχημένος πιτσαδόρος είναι πάνω από όλα αποτυχημένος πρωθυπουργός
και άρα ίσως πρέπει να ψάχνει για καμιά άλλη δουλίτσα!
Αυτό που μένει να κάνουμε εμείς είναι να αφήσουμε τον Σαμαρά
και τον κάθε Σαμαρά «άνεργο» γιατί τα πειράματα επαγγελματικού προσανατολισμού
τα κάνει παίζοντας με τις ζωές μας. Κάθε κίνησή αυτής της κυβέρνησης αποτελεί
πρόκληση για όσους ακόμα σκέφτονται. Οι αποτυχίες της κυβέρνησης πρέπει να
μεταφραστούν σε δικές μας επιτυχίες, σε επιτυχίες που θα δώσουν ώθηση στο
κίνημα και θα θέσουν ένα τέρμα στην καταστροφική τους πολιτική.
Μαζί σας, Leigh-Cheri και Χάρι Χάλερ
