Τους τελευταίους
μήνες πραγματοποιείται ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και αισιόδοξο εγχείρημα στην
Θεσσαλονίκη. Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟ.ΜΕ.) λειτουργεί
πλέον με αυτοδιαχείρηση από τους εργαζόμενους, ανθρώπους που, αφού έμειναν για
μήνες απλήρωτοι από τα αφεντικά του εργοστασίου, διεκδίκησαν να αναλάβουν αυτοί
να παράγουν αυτό που τόσα χρόνια ήξεραν καλύτερα από όλους. Στη ΒΙΟΜΕ όλοι οι
εργαζόμενοι είναι μέτοχοι και όλοι οι μέτοχοι εργαζόμενοι και αποδεικνύουν
περίτρανα ότι όντως ο εργάτης μπορεί να παράγει και να προσφέρει χωρίς
αφεντικά.
100 χλμ. μακριά,
στην αγωνιστική Ιερισσό, έλαβε χώρα ένα διαφορετικό παράδειγμα αυτοδιαχείρησης.
Διαλύοντας τον μύθο του ότι «αν δεν έχουμε κάποιον πάνω από το κεφάλι μας δεν
μπορούμε να κάνουμε τίποτα», οι κάτοικοι της Ιερισσού κατάφεραν να φέρουν σε
πέρας μια συναυλία με πάνω από 10.000 άτομα. Ο κακομούτσουνος τροχονόμος που
δίνει άσχετες οδηγίες στους επισκέπτες, οι βαριεστημένοι μπράβοι του κάθε
ιδιώτη που βγάζει κέρδη από όπου βρει, οι κακοπληρωμένοι τύποι στα bar που περιμένουν πώς και πώς να τελειώσουν
και να πάνε στα σπίτια τους και άλλες πολλές καρικατούρες που συναντάμε στις
άλλες «κανονικές» συναυλίες αντικαταστάθηκαν από χαμογελαστούς ανθρώπους, που
έβλεπαν αυτό που έκαναν ως μια συνέχεια του αγώνα τους, ως ένα μέρος της
καθημερινότητάς τους που τους γεμίζει. Και δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από
τους άλλους.
Σε αυτή την
λογική υπάρχει ένα σύνθημα τελευταία που λέει: εδώ είναι ο τόπος μας και
κάνουμε κουμάντο. Και λέει όλη την αλήθεια. Γιατί στους δικούς μας τόπους, όπως
η ΒΙΟΜΕ και η Ιερισσός, εμείς κάνουμε πάντοτε κουμάντο και όπου κάνουμε
κουμάντο είναι δικός μας τόπος. Αν το μεταλλείο στις Σκουριές γίνει, τότε, σε
28 χρόνια αυτός ο τόπος θα είναι δικός τους. Όπως σε ολόκληρο τον κόσμο, έτσι
και στην Χαλκιδική, όλοι οι τόποι που μυρίζουν θάνατο και καταστροφή είναι
δικοί τους, προϊόντα της δικής τους «ανάπτυξης». Ο δικός μας τόπος είναι αυτός
που μπορούμε να δημιουργούμε τις απολαύσεις μας και να απολαμβάνουμε τις
δημιουργίες μας. Όχι αυτός της εκμετάλλευσης και της σκλαβιάς. Όσο αγωνιζόμαστε
για τους τόπους μας, όσο δεν αφήνουμε να μας τους πάρουν, αυτοί είναι δικοί μας
και λόγο για το μέλλον τους έχουμε μόνο εμείς και κανένας άλλος, είτε το θέλουν
είτε όχι. Ο αγώνας για την Χαλκιδική και για όλο τον πλανήτη θα νικήσει επειδή
μπορούμε. Και μπορούμε όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή το θέλουμε.
Αγωνιστικά δίπλα
σας,
Χάρι Χάλερ
