Η πλατεία ήταν γεμάτη, οι τραγουδιστές ήταν στο πνέυμα του αγώνα συγκινημένοι και χαρούμενοι, απορημένοι που τόσος κόσμος ήταν εκεί και σήκωνε την αριστερή του γροθιά με κάθε ευκαιρία ακόμα και σε φαινομενικά μη πολιτικά τραγούδια. Κι ήταν όλοι εκεί, ήταν δεδομένοι ότι θα είμαστε όλοι εκεί από Θεσσαλονίκη, από Βόλο, από Καβάλα, από Ξάνθη, από Κομοτηνή. Έβλεπες όλους όσους θα έβλεπες σε μια μεγάλη πορεία της Θεσσαλονίκης και όλους αυτούς των άλλων πόλεων που έχουν λιώσει τις σόλες τους στις πορείες της πόλης τους. Όλοι τους χάρηκαν τις όμορφες παραλίες και τη φιλοξενία των ανθρώπων, δεν ένιωσαν ξένοι ούτε λεπτό. Ανέβηκαν στο βουνό και είδαν την ομορφιά παντού, στον αέρα στον ήλιο, στο χώμα στα δέντρα, στα νερά. Κατάλαβαν ότι όντως "χρυσάφι είναι ο τόπος μας".
Ο αγώνας μας έχει κι αυτή την πλευρά, να περνάμε όμορφα με όμορφους ανθρώπους, με τους Χαλκιδικιώτες που μας έδωσαν παραδείγματα στην αυτοοργάνωση. Αντί για catering για τους καλλιτέχνες, μαγείρεψαν τα πιο νόστιμα και τα καλύτερά τους φαγητά οι γυναίκες του χωριού. Αντί για αστυνομία, τα παιδιά του χωριού περιπολούσαν με τα μηχανάκια τους ή είχαν πόστο σε μια γωνία, γιατί ξέρουν από Ασφάλεια... Όλοι αυτοί που άλλαξε η ζωή τους απότομα, που τα βράδια τους αντί για τη συνηθισμένη έξοδο ή την παραμονή στο σπίτι με τηλεόραση είχαν το ραντεβού στα μπλόκα, τα παιδιά που μετά το φροντιστήριο πήγαιναν στα μπλόκα, αυτοί που μετά ή πριν από τη δουλειά πήγαιναν στα μπλόκα. Άνθρωποι που έκαναν καθημερινότητά τους τα δικαστήρια, είναι τόσοι από αυτούς με αναστολή και δυο από αυτούς στη φυλακή.
Για το Γιώργο και το Βασίλη τραγουδήσαμε πολλές φορές στη συναυλία, φωνάξαμε πολύ δυνατά ότι το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά και ξέραμε πόσο αλήθεια είναι αυτό. Μπορεί όσοι δεν είμαστε από εκεί να μην ξέρουμε προσωπικά τους φυλακισμένους αγωνιστές, αλλά είναι δύο από μας κι αυτό φτάνει. Είναι δύο από όλους όσους αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο και το χρυσάφι το έχουν μέσα τους, ο νους τους είναι αληταριό και δε φυλακίζεται.
Κι όταν με ρωτούν "πώς πέρασες;" δυσκολεύομαι να απαντήσω μονολεκτικά. Χαμογελάω για ώρα και σκέφτομαι και το μόνο που καταφέρνω να πω είναι "Είναι απίστευτοι".
Θα νικήσουμε
