Όποιος είναι έξω από το χορό πολλά
τραγούδια ξέρει, λέει ο σοφός λαός.
Υπάρχουν άνθρωποι στην Αθήνα (και
αλλού εικάζω) που, ενώ απέχουν παρασάγγας από τις κατηγορίες χρυσαυγίτες- λαμόγια-
νεάντερνταλ- μπουζουκόβιοι, το θέμα της εξόρυξης χρυσού της Χαλκιδικής,
τουλάχιστον όπως προβάλλεται από τα κρατικοδίαιτα (ιδιωτικά και δημόσια) μέσα
ενημέρωσης, τους προκαλεί πολλές απορίες. Γιατί να τοποθετούμαστε ενάντια στην
ανάπτυξη; Γιατί να μη θέλουμε θέσεις εργασίας στα χωριά μας; Γιατί χαρακώματα
και ξύλο; Γιατί να τραυματίζονται αστυνομικοί (και να υποφέρουν λοιποί
εργαζόμενοι); Γιατί να λέμε συνέχεια όχι σε όλα; Δικαιολογημένες απορίες. Άνθρωποι
καθ’ όλα σκεπτόμενοι κατά τα λοιπά, πέφτουν όλοι μαζί στην παγίδα της
(κακοστημένης) μιντιακής προπαγάνδας, ήσυχοι πλέον πως αυτοί είναι οι φορείς
της λογικής και της προόδου, ενώ όσοι κατεβαίνουν στο δρόμο ή ανεβαίνουν στα
βουνά για να σώσουν τον τόπο τους είναι παράλογοι και σκοταδιστές.
Εν προκειμένω όμως, παιδιά, δεν
υπάρχουν δικαιολογίες τύπου δεν ήξερα, δεν είδα, δεν άκουσα. Δεν θέλει πολύ
ψάξιμο, τα δεδομένα είναι μπροστά μας: Πώληση μίας τερατώδους έκτασης από το δημόσιο σε (ούτως ή άλλως ) ύποπτης σύστασης
κοινοπραξία, προς έντεκα εκατομμύρια ευρώ, με δυνατότητα είσπραξης για το κράτος από την επενδυτική
δραστηριότητα υπό μορφή φόρων ή άλλων εισφορών… μηδέν- ή σχεδόν μηδέν (!!!),
γιατί μη μου πείτε πως θα πλουτίσει το ΙΚΑ και η εφορία από τις «στρατιές»
εργαζομένων.. Ισχυρή αστυνομική δύναμη που την πληρώνουμε εγώ κι εσείς προσωπικά
με τους φόρους μας, για να φυλάει την περιουσία της Eldorado και του Μπόμπολα (;;;;;;). Εμπλεκόμενοι δημόσιοι φορείς με ύποπτο παρελθόν
(ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε). Σωρηδόν συλλήψεις με ανυπόστατες κατηγορίες
και άλλες μορφές τρομοκράτησης του ντόπιου πληθυσμού. Μονοδιάστατη διαχείριση
του θέματος από τα Μέσα ενημέρωσης. Δε φτάνουν αυτά για να μας βάλουν σε
σκέψεις;
Για να μην αναφερθώ στην ανεξέλεγκτη
αποψίλωση δασών χωρίς σχέδιο. Όπως τίποτα στην Ελλάδα δε γίνεται με σχέδιο. Κι
αφού δε γίνεται με προγραμματισμό και με σεβασμό στη φύση και τον άνθρωπο είναι
καλύτερα να μη γίνεται καθόλου. Αν τα παιδιά μας δεν έχουν οξυγόνο να
αναπνεύσουν, καθαρό νερό να πιουν, παραλίες να κολυμπήσουν, ζωτικό χώρο να
αναπτυχθούν, δεν ξέρω τι ακριβώς σχεδιάζουμε να κάνουμε με τα χρήματα που (δεν)
θα μας αφήσει η επένδυση. Γι αυτό, όσο
ακόμα είναι καιρός, ας δραστηριοποιηθούμε για να σταματήσει η καταστροφή. Όχι
τίποτ’ άλλο, αλλά να δω πού θα κάνετε τα μπάνια σας τα καλοκαίρια εσείς οι
βόρειοι…
