Τελευταία ακούμε συχνά ένα από τα ιδεολογήματα που για
χρόνια καλλιεργούνταν μέσα στις αστική «δημοκρατία»: «Καταδικάζουμε την βία από
όπου κι αν προέρχεται». Αλλά, αλήθεια, ποιοι είναι αυτοί που με τόσο ζήλο
κατακρίνουν τις βιαιότητες;
Οι διάφοροι επιχειρηματίες, εκατομμυριούχοι, πολιτικοί,
δημοσιογράφοι κτλ. που δεν φείδονται καταγγελιών ενάντια σε όσους ασκούν βία
είναι οι ίδιοι που στήνουν πολέμους με εκατομμύρια θύματα, οι ίδιοι που για να
πολλαπλασιάσουν τα εκατομμύριά τους στέλνουν δισεκατομμύρια ανθρώπους στην
φτώχια, οι ίδιοι που υποθάλπουν εγκληματίες, οι οποίοι καταστρέφουν τις
θάλασσες με πετρέλαιο, τα δάση με τοξικά, τις πόλεις με καυσαέρια, οι ίδιοι που
αναγκάζουν 5χρονα παιδιά να δουλεύουν σε κάτεργα, που ωθούν 10χρονα κορίτσια
στην πορνεία, που στέλνουν 15χρονους στον δρόμο των ναρκωτικών, 20χρονους στην
αυτοκτονία. Είναι ακριβώς αυτοί, οι ίδιοι, που είναι υπεύθυνοι για κάθε είδους
τρομακτική βιαιότητα ενάντια στην πλειοψηφία των ανθρώπων, για να μπορούν να
απολαμβάνουν ακόμα μεγαλύτερα πλούτη, ακόμα μεγαλύτερη καλοζωία, ακόμα
περισσότερα προνόμια.
Δεν είναι άλλοι από αυτούς που – για μια ακόμα απάνθρωπη
επένδυση – συνέλαβαν 2 Ιερισσιώτες και τους έκριναν προφυλακιστέους χωρίς καμία
πραγματική νομιμοποίηση. Που καταστέλλουν έναν δίκαιο λαϊκό αγώνα με κάθε τρόπο
και με κάθε μέσο. Και είναι αυτοί που καταγγέλλουν την βία! Ποια βία; Την βία
που στρέφεται εναντίον τους, την βία που απειλεί τα συμφέροντά τους, την βία
που τρέμουν, γιατί αν την αφήσουν θα γίνει ανεξέλεγκτη και θα τους καταστρέψει.
Αυτή είναι η βία της ελευθερίας μας. Ας καταγγείλουμε κι
εμείς την βία από όπου κι αν προέρχεται. Αλλά με τον δικό τους τρόπο! Ας
καταγγείλουμε την βία που στρέφεται ενάντια στους φτωχούς και αδύναμους,
ενάντια στις ανθρώπινες ζωές. Κι ας τσακίσουμε με κάθε τρόπο, βίαιο και μη,
καθέναν που στέκεται εμπόδιο στην ελευθερία μας, στις ελπίδες μας, στα όνειρά
μας, καθέναν που πλουτίζει και μακροημερεύει στις πλάτες μας και στις πλάτες
των συνανθρώπων μας. Ας στραφούμε ενάντια σε αυτούς που με υποκρισία εκθειάζουν
το μόνο που φοβούνται και καταστέλλουν. Την πραγματική πανανθρώπινη δημοκρατία.
Κι όπως αυτοί, οι υποκριτές, δωσίλογοι και μισάνθρωποι στρέφονται ενάντιά μας
με μέσα υποκρισίας, προδοσίας και απανθρωπιάς, έτσι κι εμείς ας τους
πολεμήσουμε με τα μέσα της κοινωνίας που επιθυμούμε. Μαζικά, ανοιχτά, με θάρρος
και αξιοπρέπεια. Δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν που κρύβεται πίσω από ασπίδες
και μπράβους όσο ξέρουμε ότι εμείς έχουμε την προστασία μας όχι μπροστά μας,
αλλά πίσω μας, μπροστά μας και δίπλα μας. Η προστασία μας είναι οι συνάνθρωποί
μας, οι συναγωνιστές μας, οι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε τα ίδια
όνειρα, τα ίδια συμφέροντα, την ίδια θέση στην παραγωγή.
Η Χαλκιδική δεν είναι ένας τόπος ιερός. Οι Χαλκιδικιώτες
είναι οι άνθρωποι που φτιάχνουν έναν τόπο ιερό. Ας είναι η Χαλκιδική μόνο η
αρχή του αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές της ανθρώπινης εργασίας, της
ανθρώπινης ζωής. Ας είναι το παράδειγμα της δημοκρατίας, των λαϊκών αποφάσεων,
του αγώνα ενάντια σε κάθε καταπατητή των ανθρώπινων δικαιωμάτων, του αγώνα
ενάντια στο κεφάλαιο και την δικτατορία του.
Αγωνιστικά δίπλα σας,
Χάρι Χάλερ
